ALTIN VE BAKIR FİLMİ / طلا و مس

یه عمری همه دنبال کلید بهشت می گردن
دنبال گنج دنبال کیمیا. دنبال راز و رمز سعادت…
ولی جایی دنبالش می گردن که نیست، معلومه که نیست!
آنچه تو گنجش توهم می کنی              از توهم گنج را گم می کنی.
کل قضیه خلاصه اش یک کلمه است: تو بگو کلید. بگو رمز. این قدر که می پیچونی پیچیده نیست، خداوند متعال رمزش رو تو یه کلمه به موسی علیه السلام فرمود. فرمود: محبت واسه خاطر من، عداوت هم واسه خاطر من.
این که فرمودن ولایت رمز قبولیه همه ی اعماله یعنی همین، دوست داشتن واسه ی خدا.
یعنی هر کی رو خدا دوست داره، تو هم دوست داشته باشی. یعنی ترازوی دلت بشه خدا. محبت واسه ی خدا، نه واسه ی چشم و ابرو و خط و خال، حتی نه واسه ی دل خودت، فقط واسه ی خدا.
اگه معیار و میزان محبت خدا باشه، اگه قدرم نبینی باز عمل می کنی. اگه ناسپاسی هم ببینی، باز عمل می کنی
اونهایی که تو رفاقت وسط کار کم می یارن واسه اینه که به خاطر خدا نکردن، اگر نه تو این وادی هر چی بیشتر مبتلا شی مقرب تر می شی
از کیمیای مهر تو زر گشت روی من         آری به یمن لطف شما  خاک زر شود
اون کیمیایی که همه دنبالش می گردن محبته! باقیش بی راهه است سنگ لاخه!
حالا فهمیدی قربونت برم که چرا می گن بشوی اوراق اگر همدرس مایی؟
هان؟ که علم عشق در دفتر نباشد!

SULTAN ABDÜLAZİZ'İN AT ÜZERİNDE HEYKELİ

Sultan Abdülaziz, 1871’de C. F. Fuller adlı sanatçıya, at üstünde bir heykelini yaptırmıştır. 

  Fakat heykel, halkın tepkisini çekebilir düşüncesi ile bir meydan yerine, sarayın içerisinde sergilendi. 

Sultan Abdülaziz tahtan indirilince heykel, bulunduğu Beylerbeyi Sarayı’ndan Topkapı Sarayı’na,  1922’de de Halife Abdülmecit, resim atölyesi olarak kullandığı Bağlarbaşı’ndaki Mecit Efendi Köşkü’ne götürdü. 

1924’de heykel  müze olan Topkapı Sarayı’na tekrar getirildi. 

Heykel günümüzde ilk yeri olan Beylerbeyi Sarayı Müzesi’ndedir. 

Mohsen Namjoo - ALAKİ

از آمدنم هیچ معلوم نشد
یک نمای الکی، یک نمای الکی
این جان نزارم هیچ پالوده نشد
یک فضای الکی، یک فضای الکی
از سطح خرافه این زبانم نگذشت
یک صدای الکی، یک صدای الکی
گل یافته شد به دست منپوچ نشد
یک هوای الکی، یک هوای الکی
***
از آمدن و رفتن ما سودی کو
یک حبوط الکی، یک سقوط الکی
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم، مامور که گرفت ما را بابا خیط نشد
به خدای الکی، یک به خدای الکی
***
خر از سر شهنه، یک نمد ساخت ولی
یک کُلای الکی، یک کُلای الکی
سرتاسر صحنه آش نذری بود
نیّتای الکی، نیّتای الکی
یک هفته به من مرخّصی می دی؟
لذّتای الکی، لذّتای الکی
با اون گُلای پائولوروسی حال کردم
یک گُلای الکی، یک گُلای الکی
دست پخت عشقم قورمه سبزی بود
سبزیای الکی، سبزیای الکی
***
وای دهه ی چهل خیلی باحال نو و او او او ووو
وستالژیای الکی، تالژیای الکی
ایام قدیم مردونگی بود
هیبتای الکی، هیکلای الکی
وقتی بچه بودیم نون خونگی بود
مزّه های الکی، مزّه های الکی
مردا حالا دیگه سیبیلشو دارند
سیبیلای الکی، سیبیلای الکی
تا حالا جمعِ روشن فکرا رفتی؟
روشنفکرای الکی، چهره های الکی
تا حالا تفریق روشن فکرا رفتی؟
تیکه های الکی، تیکه های الکی
تا حالا ضرب روشنفکرا، تقسیم روشنفکرا رفتی؟
ماس مالیای الکی، ماس مالیای الکی
تا حالا با رئیس وستینگهاوس شام خوردی؟
لحظه های الکی، لحظه های الکی
تا حالا از کسی دل بردی؟ اوهوم اوهوم اوهوم، اوهوم اوهوم اوهوم
سرفه های الکی، سرفه های الکی
اونا با ما دشمنن، ما خوبیم اونا انن، این غربیای الکی، این شرقیای الکی
توهمای الکی، توهمای الکی
تا حالا زنی که پل ریکور بخونه دیدی؟
دانشای الکی، دانشای الکی
تا حالا با زنی که پل ریکور خون باشه... هوم.....؟
هوی و های الکی، هوی و های الکی
یک هوای الکی (هوا هوا هوا) یک فضای الکی (فضا فضا فضا)
یک هوای الکی (هوا هوا هوا) یک فضای الکی (فضا فضا فضا)
از شهر برو بیرون فضات عوض شه
جاده های الکی
کوه ها، دشت ها، تپه های الکی، تپه های الکی، خلقتای الکی
***
قدم زدن در زیر بارون، رو ماسه ها دراز کشیدن
قدم زدن در زیر بارون رو ماسه ها دراز کشیدن
اینا همه با اون صفا داشت، دنیای عشق ما چه ها داشت
یک وفای الکی، یک صفای الکی
یک وفای الکی، یک صفای الکی
من هرچی می گم واسه خودته دختر
ادعای الکی، ادعای الکی
این چه جور ، این چه جور جفایی ه که دیگه جفا نمی کنی؟
زر زرای الکی، زر زرای الکی
تو نسبت به دیگران موفق تری
نسبتای الکی، نسبتای الکی
باید سعی کنی از قافله عقب نمونی
سبقتای الکی، سبقتای الکی
باید سعی کنی همه چی رو ول کنی بدویی بندازی بدویی تا انتها
بدویی تا انتها
انتها
انتهای الکی
نه نه، انتها، انتها، انتهای همه چی، انتهای همین سِتلیس، انتهای امشب، انتهای همین کنسرت
انتها!
انتهای الکی، انتهای الکی، انتهای الکی، انتهای الکی، انتهای الکی، انتهای الکی
انتها، انتها، انتها، انتها [تا آخر ترانه]

از آمدنم هیچ معلوم نشد
این جان نزارم هیچ پالوده نشد
از سطح خرافه این زبانم نگذشت
گل یافته شد به دستِ منپوچ نشد
از آمدن و رفتن ما سودی کو؟
دردا و ندامتا که تا چشم زدیم
خر از سر شهنه، یک نمد ساخت ولی
سرتاسر صحنه آش نذری بود
یک هفته به من مرخّصی می دی؟
با اون گُلای پائولوروسی حال کردم
دست پخت عشقم قورمه سبزی بود
وای دهه ی چهل خیلی باحال نوستالژیا
ایام قدیم مردونگی بود
وقتی بچه بودیم نون خونگی بود
مردا حالا دیگه سیبیلشو دارند
تا حالا جمعِ روشن فکرا رفتی؟
تا حالا تفریق روشن فکرا رفتی؟
تا حالا ضرب روشنفکرا، تقسیم روشنفکرا...؟
تا حالا با رئیس وستینگهاوس شام خوردی؟
تا حالا از کسی دل بردی؟
اونا با ما دشمنن، ما خوبیم اونا اَنن، این غربیا، این شرقیا، توهما...
تا حالا زنی که پل ریکور بخونه دیدی؟
تا حالا با زنی که پل ریکور خون باشه خوابیدی؟
از شهر برو بیرون فضات عوض شه
من هرچی می گم واسه خودته دختر
این چه جور جفایی ه که دیگه جفا نمی کنی؟
تو نسبت به دیگران موفق تری
باید سعی کنی از قافله عقب نمونی
باید سعی کنی همه چی رو ول کنی بندازی بدویی، بدویی...
بدویی تا انتها
تا انتها
انتها

Size Nasıl Geliyorsa.... William Shakespeare

Tümüyle bir sahnedir yaşam;
Erkeklerle kadınlarsa, hepsi birer oyuncu;
Biri çıkar, öteki girer ve her biri,
Kendine düşen sürede pek çok rol oynar;
İnsanın yedi dönemi yedi perde eder. 
İlk perdede bebektir; dadısının kollarında
Cıyak cıyak bağıran, her an kusan bir bebek.
Sonra, sızlanıp duran okul çocuğu gelir;
Elinde çantası, pırıl pırıl sabah suratıyla;
Salyangoz gibi sürüne sürüne,
Gönülsüzce okuluna yollanan çocuk.
Sonra sıra sevdalıda; baca gibi iç çeker durur,
Ezgiler düzer sevdiğinin kaşlarına.
Arkadan panter bıyıklı. onur düşkünü asker gelir,
Desteksiz atmadan edemez; her an her şeye hırslanıp
Kavga çıkarmak için bahane arar;
Şan şöhret denen o sabun köpüğünü
Topun ağzında bile aramaktan çekinmez.
Sonra sıra yargıçtadır;
Semiz tavukla beslenmiş okkalı toparlak göbeğiyle,
Haşin bakışları, görevine uygun resmi sakalıyla;
Ardı ardına bilgece deyişler sıralayıp,
Beylik örnekler vermeye meraklı yargıç da
Rolünü oynar geçer. Sahne değişir;
Altıncı dönemde sıra
Sıska, terlikli, pimpirik ihtiyara gelir; 
Gözlükleri burnunun üstüne düşmüş, yanakları sarkmış, 
Gençliğinden kalma iyi korunmuş pantolonu, 
Bir deri bir kemik bacaklarına çuval gibi bollaşmıştır;
O tok erkek sesi yeniden tiz çocuk sesine dönüşmüştür;
Islık gibi çıkar ağzından,
İlginç olaylarla dolu bir tarihsel oyunun son sahnesi
İkinci çocukluk ve sınırsız unutkanlıktır;
 Ne diş kalmıştır artık, ne göz, ne tat,
Ne de başka bir şey. 
                            (1599, 2. Perde, 7. Sahne) 

  (William Shakespeare, Size Nasıl Geliyorsa, çev. Bülent Bozkurt, Remzi Kitapevi, İstanbul, 1996) 
           

Yukarıdaki gravür, Jasparde Isaac'a (ö.1654) aittir. İnsanların bebeklikten orta yaşa tırmanışları ve oradan da birlikte paylaştıkları ölüm yatağına girişleri tasvir edilir.

MASADA HİSARI

ULU MASADA

Büyük Herod tarafından yeniden inşa edilmiştir. 

Ölü Deniz'in güneybatı kıyıları üstünde yalçın kayalıklara kuruludur. Hacılar, MS 73'te Romalılar tarafından kuşatılan ve onları köleliğe zorlamak yerine canlarını aldıkları Yahudi isyancıları anmak için Masada'nın yılan benzeri patikasından yukarı tırmanır.
Hristiyan keşişler bu şehirde bir kilise kurdu, ancak sonradan Masada enkaz tabakalarının altında kaldı. Daha sonra 1960'larda, arkeologlar Herod'un, hamam, havuz ve geniş su deposu olan iki cömert sarayını gün ışığına çıkardı. Yahudi isyancıların yaşadığı hücreleri, ayin banyolarını ve dünyanın en eskisi olduğuna inanılan sinagogları da buldular.

Ölü Deniz böyle küçük ve neredeyse cansız bir göl için, tarihte şaşırtıcı biçimde büyük bir rol oynamış. Batı kıyısındaki Masada Hisarı, Jonathan Maccabeus tarafından inşa edilen kaleyi genişleten Judaea Kralı Büyük Herod'a koruma ve göle hakim bir görüş alanı sağladı. Masada'nın kuzeyi İbrani Kitabı'na göre Davud'un Kral Saul'un kızgın bir halde kendisini aradığı sırada saklandığı yer olan Ein Gedi ( keçilerin membası) demek. Ein Gedi, verimli bitkileri ve membaları olan bir vaha; söylenilene göre vahşi dağ keçileri ve leoparlar burada yaşıyor. Daha kuzeyde Qumran yamaçlarındaki mağaralarda, Esseniler -eski bir Yahudi mezhebi- Ölü Deniz Yazmalarını sakladı. Bu belgeler, MÖ 3. yüzyılın ortalarından MS 68 yılına uzanıyor ve bazıları topluluğun manastır hayatının günlük kayıtlarını içeriyordu. (1)

(1) Reader's Digest Seçkisi Dünya Harikalarını Keşfedin kitabından sy:150 

1947 yılında bir çoban tarafından Kumran vadisinde tesadüfen bulunan testilerin içinden bir kısmı İbranice, bir kısmı da Aramice ile yazılmış yaklaşık 40 bin adet el yazması parçasından oluşan Ölü Deniz Parşömenleri  günümüzde Hıristiyanlığın ve Museviliğin bilinen en eski yazılı kaynaklarından sayılırlar. 

Bu parşömenler sayesinde, M.Ö. 1. yüzyıldan M.S. 2.yy'a değin Ölü Deniz kıyısındaki Kumran vadisine yerleşmiş olan Esseniler hakkında bilgi toplanmış oldu. Esseniler dışa kapalı Yahudi toplumu idi. Yoldan çıkmış değil bilakis dinlerine çok bağlı idiler. 

                                                               Bizans Kilisesi

                                                                  Büyük Herod

                                                                    Masada hamamı

HİLÂFETİN İLGASININ ARKA PLANI

Son Şeyhülislâm Mustafa Sabri Efendi'nin kitabı olan "Hilâfetin İlgasının Arka Planı" kitabından...

sy 32'den... 
" 1. Dünya Savaşı galibi devletlerin her nasılsa Mustafa Kemal'e yenilmeleri hususudur. Bu devletlerin İzmirDe Mustafa Kemal'e yenilmeleri akledilir bir şey değildir. O sırada galip devletler istediklerini yapabilecek konumdaydılar. Ancak ona göre -yani Mustafa Sabri Efendi'ye göre- İngilizler dahice bir plan tasarlayarak Mustafa Kemal'le anlaşıp İzmir'den çekildiler. Böylece güya ona yenilmiş ve çekilmek zorunda kalmışlardı. Mustafa Kemal muzaffer komutan ilan edilmişti. İngilizler ise bunun karşılığında birçok büyük kazançlar sağladılar. Meselâ hilâfetin ilgası gibi..." 

İNSAN NEDİR?

Sadi'ye sormuşlar; "İnsan nedir?" Cevabı: "Yek 
katre-i hûnest ve hezar endişe"... Yani, tek damla
 kan ve sayısız kaygı, endişe... Eski Yunan 
hakimlerinden Solon'a da soruyorlar, "insan nedir?" 
diye... O da, "insan bir ârızadan ibarettir" diyor. Yani 
bir ipliğin üzerindeki ilmik gibi bir şey... Çekince iplik
 dümdüz...Bu iki görüş de insanı tam ifade 
kuvvetinde değil...Sadî'de daha derin, fakat o da 
ıstırap cephesiyle insanı ele alıyor. Öbürü sadece
 yokluk tarafından görüyor.... 

*Necip Fazıl Kısakürek'in Sahte Kahramanlar Kitabından alınmıştır.